بیمارستان فارابی

در کنفرانس هفتگی گروه بیماری‌های چشم دانشگاه علوم پزشکی تهران، مینی‌پنلی تخصصی با محوریت درمان کراتوکونوس (Keratoconus Treatment: Case-Based Discussion) به همت اعضای هیئت علمی گروه قرنیه و سگمان قدامی بیمارستان فارابی برگزار شد. این نشست که با معرفی چند کیس بالینی همراه بود، رویکردهای نوین و مرحله‌بندی‌شده درمان کراتوکونوس را برای رزیدنت‌های چشم‌پزشکی تشریح کرد. مطلب زیر جنبه آموزشی برای رزیدنت های چشم پزشکی داشته و از منبع www.aao.org برای نوشتن آن استفاده شده است.

از تشخیص تا اصلاح اولیه بینایی

لنزها و عینک‌ها بر اساس پروتکل‌های معتبر بین‌المللی از جمله منابع آکادمی چشم‌پزشکی آمریکا (AAO)، اولین گام در مدیریت کراتوکونوس، پس از تشخیص دقیق با توپوگرافی و توموگرافی، اصلاح بینایی بیمار است. این مرحله با تجویز عینک یا لنزهای تماسی آغاز می‌شود. در مراحل اولیه، ممکن است لنزهای نرم پاسخگو باشند، اما با پیشرفت بیماری، لنزهای سخت نافذ گاز (RGP) یا لنزهای اسکلرال که بر روی صلبیه قرار می‌گیرند، بهترین گزینه برای اصلاح آستیگماتیسم نامنظم و بهبود دید بیمار محسوب می‌شوند.

مهار پیشرفت بیماری

کراس‌لینکینگ قرنیه (CXL) مهم‌ترین هدف در درمان کراتوکونوس، جلوگیری از پیشرفت بیماری است. اساتید گروه قرنیه تأکید کردند که کراس‌لینکینگ (CXL) با تقویت پیوندهای کلاژنی قرنیه از طریق اشعه ماوراء بنفش و قطره ریبوفلاوین، تنها روش اثبات شده برای توقف سیر پیشرونده کراتوکونوس است. این روش به ویژه در بیماران جوان که بیماری‌شان فعال و در حال پیشرفت است، به عنوان یک اقدام حیاتی و زودهنگام توصیه می‌شود تا از نیاز به مداخلات تهاجمی‌تر در آینده جلوگیری کند.

بهبود توپوگرافی و بینایی

حلقه‌های داخل قرنیه (Intacs) در مواردی که لنزهای تماسی قابل تحمل نباشند یا بیمار به دلیل آستیگماتیسم نامنظم شدید، دید مطلوبی نداشته باشد، کاشت حلقه‌های داخل قرنیه (ICRS) مطرح می‌شود. این حلقه‌ها با صاف کردن انحنای قرنیه، به منظم شدن توپوگرافی و بهبود بینایی بیمار کمک می‌کنند. این روش به خصوص در بیمارانی که قرنیه نسبتاً ضخیمی دارند و به پیوند قرنیه نرسیده‌اند، می‌تواند گامی موثر در جهت بهبود کیفیت دید باشد.

پیوند قرنیه

آخرین راهکار درمانی در مراحل پیشرفته بیماری که قرنیه دچار کدورت یا نازک شدن شدید شده و هیچ‌یک از روش‌های فوق پاسخگو نیستند، پیوند قرنیه تنها راه بازگرداندن بینایی بیمار است. اعضای پنل به تفاوت‌های دو روش اصلی پیوند، یعنی کراتوپلاستی لایه‌ای قدامی عمیق (DALK) و کراتوپلاستی نافذ (PK) اشاره کردند. DALK که لایه‌های سالم داخلی قرنیه را دست‌نخورده باقی می‌گذارد، عوارض کمتری دارد و گزینه ارجح در موارد غیر از کدورت کامل قرنیه محسوب می‌شود. در نهایت، اساتید بر این نکته تأکید کردند که مدیریت کراتوکونوس، یک فرآیند گام‌به‌گام است که با تشخیص به موقع و درمان صحیح، می‌تواند از نیاز به پیوند قرنیه در بسیاری از بیماران جلوگیری کند.

برای مشاهده فیلم مینی پنل Keratoconus Treatment: Case-Based Discussion روی مطالعه بیشتر کلیک کنید.